Poster 1 – door Amber Majoor – Echnaton Almere
De losse tekst:
Het blokkeert je emoties, je denkt
niet meer na, niet meer logisch,
alsof je weg bent, van de wereld afgesloten,
los van problemen, zwevend – crack.
Je waant jezelf in een hemel, maar in feite
zit je in een hel waar niemand je kan bereiken.
Dan ben je een ander. Het gevoel van verdwijnen
duurt maar even, een kwartier; daarna stort je neer,
sterf je bijna en moet je naar verlossing zoeken.
Ik kon wel zes of zeven dagen achtereen
verdwaasd zijn, verdwaald, tot ik in slaap viel.
Zo heb ik twintig jaren van mijn leven
vergooid, twintig jaar destructie,
mijn lichaam en geest versleten.
Ik heb van mijn familie goede voorbeelden gekregen,
normen en waarden, kansen en ondersteuning,
maar ik maakte keuzes die niet deugen.
Als je eenmaal in verslaving zit gevangen,
dan moet je stelen om te overleven.
Ik stal fietsen. Een eindeloze rij aan sloten
om mijn dagelijkse gif te kunnen kopen.
Ik kan het alleen mezelf kwalijk nemen.
Onzeker was ik, eenzaam, gepest om mijn oren,
een eenling tot mijn achttiende, tot ik een groep vond
waar ik gezien werd, waar ik bij kon horen.
Ik durfde en maakte indruk – en maakte alles stuk.
Ik was een Adhd’er die crashte.
Bij alles wat ik doe, is remmen het moeilijkst.
Sneller, harder en meer, tot het ho is.
Hier is het ho!
Ik ben nu een man die vader is voor twee,
ik vond m’n thuis en bij een vrouw geluk
en wil nu alles doen om schoon te blijven.
Laat het me lukken, laat het me alsjeblieft lukken!
